فضاپیمای دارت ناسا چشم خود را پس از دو هفته باز کرد - انجمنهای سلوبلاگ

به گزارش انجمنهای سلوبلاگ، تنها دو هفته پس از پرتاب از پایگاه نیروی فضایی وندنبرگ در کالیفرنیا، فضاپیمای آزمایش تغییر جهت سیارک دوگانه یا دارت (DART) ناسا چشم خود را باز کرد و اولین تصاویر خود را از فضا به زمین فرستاد که یک نقطه عطف عملیاتی بزرگ برای فضاپیما و تیم دارت محسوب می شود.

پس از ارتعاشات شدید هنگام پرتاب و تغییر دمای شدید به منفی 80 درجه سانتی گراد در فضا، دانشمندان و مهندسان مرکز عملیات در آزمایشگاه فیزیک کاربردی جان هاپکینز، نگرانی بسکمک داشتند و منتظر لحظه ای حساس بودند. با توجه به اینکه اجزای ابزار تلسکوپی فضاپیما به حرکاتی به اندازه 5 میلیونیم متر (6-^10×5 متر) حساس هستند، حتی یک جابه جایی کوچک بخشی از مجموعه می تواند اثرات بسیار جدی داشته باشد.

روز سه شنبه 7 دسامبر (16 آذر) فضاپیما درپوش دایره ای را که دیافراگم دوربین تلسکوپی دراکو (DRACO) را پوشانده بود، باز کرد و با فرستادن نخستین تصویر از محیط اطراف خود، باعث خوشحالی همه شد.

این عکس که در فاصله حدود 3.2 میلیون کیلومتر (11 ثانیه نوری) از زمین گرفته شده و از نگاه نجومی بسیار نزدیک به شمار می رود، چندین ستاره را به صورت شفاف و واضح در پس زمینه سیاه فضا در نزدیکی مرز صورت های فلکی برساوش، حمل (بره) و ثور (گاو) نشان می دهد.

تیم ناوبری دارت در آزمایشگاه پیشرانش جت (JPL) ناسا از ستارگان موجود در تصویر برای تعیین جهت گیری دقیق دوربین دراکو استفاده کرد و نخستین اندازه گیری ها را از شیوه هدف گیری دوربین نسبت به فضاپیما انجام داد.

با در اختیار داشتن این اندازه گیری ها، تیم دارت می تواند فضاپیما را با دقت حرکت دهد تا دوربین دراکو را به سمت اجرام انتخابی جهت دهی کند. برای نمونه با جهت دهی مناسب دارت در تاریخ 10 دسامبر (19 آذر) هم از مسیه 38 (M38) یک خوشه ستاره ای در فاصله 4200 سال نوری از زمین که با عنوان خوشه ستاره ماهی شناخته می شود و در صورت فلکی ارابه ران واقع شده است، عکس گرفت.

گرفتن تصاویر هدفمند با ستارگان بسیار مانند M38 به تیم مأموریت کمک می کند تا عیوب نوری در تصاویر و همچنین اندازه روشنایی مطلق یک جرم را تعیین کند. همه این جزئیات برای اندازه گیری هایی دقیق، زمانی که دراکو شروع به تصویربرداری از مقصد نهایی فضاپیما یعنی سامانه سیارکی دوتایی دیدیموس (Didymos) می کند، اهمیت دارد.

دراکو (کوتاه شده عبارت دوربین شناسایی دیدیموس و سیارک برای ناوبری نوری) یک دوربین با کیفیت بالا است که از تصویربردار روی فضاپیمای افق های نو (New Horizons) الهام گرفته است. این فضاپیما نخستین تصاویر نزدیک را از سامانه سیاره کوتوله پلوتو و یکی از اجرام کمربند کویپر آروکوت (Arrokoth) ثبت کرد.

به عنوان تنها ابزار دارت، دراکو تصاویری را از سیارک دیدیموس و سیارک شبه قمر آن، دیمورفوس (Dimorphos) ثبت خواهد کرد و پشتیبان سامانه هدایت اتوماتیک فضاپیما هم خواهد بود تا آن را به سوی مقصد نهایی، یعنی برخورد جنبشی به سیارک راهبری کند.

دارت از طریق آزمایشگاه فیزیکی کاربردی جان هاپکینز و برای اداره هماهنگی دفاع سیساره ای ناسا پیشرفته است. این نخستین مأموریت آزمایشی دفاع سیاره ای است که با هدف تغییر جهت سیارک دیفورموس قصد دارد به آن برخورد کند.

در حالی که جهت گیری این سیارک به سوی زمین نیست اما دارت یک مأموریت نمایش فناوری است تا نشان دهد که فضاپیما می تواند به صورت اتوماتیک یک برخورد جنبشی شدید را با یک سیارک نسبتا کوچک انجام دهد. این فضاپیما در 26 سپتامبر 2022 (4 مهر 1401) به هدف می رسد و در صورت موفقیت آمیز بودن می توان از این شیوه برای تغییر جهت سیارک های بالقوه خطرناک در صورت کشف احتمالی در آینده استفاده کرد.

عکس کاور: طرحی گرافیکی از فضاپیمای دارت ناسا

Credit: NASA/Johns Hopkins APL

منبع: SciTechDaily