اثاث کشی؟ اصلا چه کاری است؟ - انجمنهای سلوبلاگ

به گزارش انجمنهای سلوبلاگ، بزرگ ترین خطری که در هر خانواده مرد ها را تهدید می کند خانه تکانی نیست، اثاث کشی است. خطری بزرگ که شاید باور نکنید از آنچه فکر می کنید به شما نزدیک تر است، حتی اگر شما صاحبخانه باشید. اثاث کشی، خانه تکانی نیست که به این سادگی از زیر کار در بروید، اثاث کشی خود خود خود مکافات است.

همین الان که شما این مطلب را می خوانید یک سری از بزرگواران در حال تدارک راهپیمایی اعتراض آمیز در دفاع از حقوق زنان مختص مساله اثاث کشی هستند. در صورتی که اگر همین بزرگواران کمی تحمل کنند، خواهند دید که به آن مساله هم می پردازیم، اما باور کنید دلیل اصلی اغلب اثاث کشی ها خانم ها هستند.

خانم ها هستند که از خانه خسته و از همسایه ها ناراحت می شوند، خانم ها هستند که از دوری پدر و مادرشان شروع می کنند به اعتراض، وگرنه آقایان فقط در صورتی که جاساز های خانه لو برود، کم کم عزم اثاث کشی

می کنند.

البته این تله ای که خانم ها درست می کنند اول خودشان داخلش می افتند، مرد ها می فرایند و از بیرون کارتن موزی پیدا می کنند و می آورند می اندازند وسط پذیرایی و خانم ها تمام جهیزیه و لباس های مردانه و سی دی فیلم و تلویزیون و امثالهم را لای روزنامه می پیچند و در کارتن های موزی می گذارند.

آن ها که سرشان توی حساب و کتاب است به خوبی می دانند شرکت های باربری چیزی معادل هزینه خرید یک آپارتمان نقلی در سواحل آمریکای جنوبی را از آدمی می گیرند تا چهارتا کاسه بشقاب را بسته بندی کنند، به همین دلیل خانم ها سعی می کنند خودشان این کار را انجام دهند.

دوباره همان خانم هایی که مشغول تدارک جنبش اعتراضی علیه ناقضان حقوق زنان بودند، شروع کردند به راه اندازی جنبش دیگری که جهیزیه من چهارتا کاسه بشقاب نیست، اما خوب است بدانید ما مرد ها به خوبی می دانیم جهیزیه شما از اثاث خانه کریس رونالدو هم پر و پیمان تر است، ما می گوییم چهارتا کاسه بشقاب که خدای ناکرده شرکت های باربری دندان گرد نکنند و مبلغ را بالا نبرند.

شاید بپرسید چرا می گوییم مرد ها در خطر بیشتری قرار دارند؟ سوال بجایی است. مرد ها علاوه بر این که باید کلی پول نقد بگذارند روی پول پیش و اجاره برای خانه نو، باید کلی منت میوه فروشی محل را برای کارتن موزی بکشند که با توجه به قیمت موز در بازار جهانی، مصرف این محصول پایین آمده و باید منت تمام میوه فروش های محلی کشیده شود که در فصل اثاث کشی مهم ترین نقش را در محله ایفا می کنند.

البته این ها مهم نیست. یک مرد واقعی برای خانواده منت هر میوه فروشی را می کشد، اما این که کارتن موزی را به خانه بیاورد و همسرش به او بگوید این همه کارتن موز کارتن موز کردی همین یکی را آوردی، خیلی زور دارد!

گذشته از این باید با تمام شرکت های باربری وارد مذاکره شود و در نتیجه یک خاور بگیرد. خاور می آید، کارگر های زحمت کشی از آن پیاده می شوند که با 35کیلو وزن، یخچال سایدبای ساید را مثل گوشی تلفن از زمین بلند می کنند، اما مورد اعتماد و وثوق همسر محترمه نیستند و مرد مذکور باید در هر جابه جایی یک سر کار را بگیرد و الکی طوری وانمود کند که مواظب محصول است و بخشی از کار را خودش انجام می دهد. به این ترتیب با هر کارتن و وسیله یک بار از پله ها پایین می رود و یک بار بالا می آید.

البته هیچ کدام از این ها مهم نیست، معمولا اثاث کشی در پایان حمل اسباب سخت تر است، درست در لحظه ای که فکر می کنید همه چیز تمام شده و پول را پرداخت کرده اید، موقع اعطای انعام است که چیزی معادل سه بار اثاث کشی به آدم فشار می آورد.

در ادامه هم باید تا چند روز از بین اثاث های چیده نشده لباس بیرون بیاورید و با غلت زدن روی آن نقش اتو را بازی کنید و به محل کار بروید تا وسایل خانه چیده شود. همه این ها را با خرده کاری های منزل، پول شام و ناهاری که از بیرون می گیرید و خلاصه این جور چیز ها جمع کنید، می شود خرید یک ویلای مبله در گران ترین نقطه توکیو!

خانم ها هم در تله ای که درست کرده بودند، گیر می افتند و باید چند روز بپیچند و باز کنند، آخرش هم گلدان هایی که کفتر خاله و قندانی که عفتر عمه در سالگرد ازدواج به آن ها داده بود، می شکند که هیچ دردی از این بزرگ تر نیست. خب چه کاری است؟! یعنی توافق با صاحبخانه این قدر سخت است؟!

درست است که بعضی صاحبخانه ها انتقام جنگ ویتنام را هم از مستأجر می گیرند، اما خداوکیلی بعضی از صاحبخانه ها خیلی کاری به مستأجر ندارند. حالا که نمی شود خانه خرید، لطف کنید و با مستأجرهایتان مهربان تر باشید، آن ها هم قول می دهند بچه های خوبی باشند و خیلی اذیت نکنند. خانم ها هم قول بدهند که خیلی بهانه خانه نو نگیرند.

مرد ها هم قول بدهند آن پولی را که پس انداز می شود برای خانم ها طلا بگیرند. شرکت های باربری هم قول بدهند که کارگر ها را اخراج نکنند و دولت هم قول بدهد که از شرکت های باربری حمایت کند. خب به لطف خدا گویا قانع شدید که اثاث کشی نکنید، مشکل بسیاری از اقشار کشور هم حل شد، کاش همیشه همین طور باشد.

مرتضی درخشان روزنامه نگار و رئیس جمهوری که با صاحبخانه کاخ ریاست جمهوری توافق کرده و اثاث کشی نمی کند / روزنامه انجمنهای سلوبلاگ