واکنش واشنگتن و پکن به کرونا نشان افول رهبری جهانی آمریکاست - انجمنهای سلوبلاگ

به گزارش انجمنهای سلوبلاگ، خبرنگاران - گروه بین الملل: همه گیری ویروس کرونا در هر گوشه ای از جهان در جریان و باعث ناامیدی بسیاری از کشورها در مقابله با این ویروس شده است. به همین سبب، مردم و دولت ها در مواجهه با این ویروس به وحشت افتاده اند و اقتصادها از هم پاشیده است. انتظار می رود این بحران بدون تمایل و همکاری جدی جهانی، بیشتر و بیشتر گردد.

با توجه به تأثیر بسیار زیاد این ویروس بر جهان از جنبه های مختلف، بسیاری معتقدند تغییر در نظم موجود جهانی و روابط بین الملل در دوره پساکرونا اجتناب ناپذیر خواهد بود.

در این راستا خبرنگار مهر گفتگویی با پل پیلار رئیس سابق بخش تحلیل عملیات سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) انجام داده که در ادامه می آید.

گفتنی است که پل پیلار از اساتید دانشگاه جرج تاون آمریکا است و تا به امروز مسئولیت های متعددی را بر عهده داشته که از جمله آنها می توان به ریاست واحد تحلیل عملیات های سیا در شرق نزدیک، خلیج فارس و جنوب آسیا اشاره نمود. پیلار همچنین سابقه حضور در شورای اطلاعات ملی آمریکا را به عنوان یکی از اعضای اصلی این شورا در کارنامه فعالیت خود دارد.

*ویروس کرونا چه تأثیراتی بر نظم فعلی جهان خواهد گذاشت؟

بحرانی به شدیدی و گستردگی کرونا ویروس به طور ناگزیر لزوم تفسیر در خصوص تأثیرات گسترده تر آن از جمله بر نظم جهانی را ضروری می نماید. چنین تفاسیری قبلاً به مقدار زیاد ارائه شده است.

بخش اعظم این تفاسیر نشان دهنده انگیزه قابل فهم صاحب نظران و مفسران برای گفتن چیزی عمیق در خصوص بزرگترین خبرهای روز جهان است دقیقاً به همان اندازه ای که در خصوص خود بیماری همه گیر کرونا ویروس صحبت می گردد.

بنابراین می توان فرض کرد که اثرات واقعی این بیماری همه گیر بر نظم جهانی کمتر از آنچه که در تفسیر ممکن است منجر به باور گردد، خواهد بود. با این وجود، بحران ها تمایل به تقویت و گاهی سرعت بخشیدن به فرآیندهای قبل از آغاز بحران دارند.

من انتظار دارم که در خصوص فعلی شاهد چنین تقویت هایی باشیم. به عنوان مثال روشی که ایالات متحده آمریکا و چین هر کدام به این بیماری همه گیر پاسخ داده اند، تمایل به تسریع در کاهش رهبری ایالات متحده آمریکا و افزایش نقش چین دارد.

*نظم فعلی جهان بیشتر مبتنی بر روینمودهای لیبرالیسم و تا حدودی رئالیسم است. نقایص روینمودهای گفته شده در مواجهه با ویروس کرونا چیست؟

این دیدگاه ها هر یک از عنصری توصیفی (چگونه جهان واقعاً کار می نماید) و عنصری تجویز شده (چگونه دولتمردان، به طور مؤثر، باید با سایر نقاط جهان برخورد نمایند) تشکیل شده اند. بحران فعلی بهداشت عمومی تأکید نموده است که چگونه این تمایز در کاربرد نئولیبرالیسم و واقع گرایی اعمال می گردد. به نظر می رسد بسیاری از پاسخ های ملی به این بیماری، از توضیحات واقع گرایانه درباره نحوه عملکرد دولت ها با تمرکز بیشتر بر دولت-ملت خاص تا یک نظم بین المللی پشتیبانی می نماید.

در همین حال بر اساس این واقعیت که یک ویروس مسری به مرزهای بین المللی احترام نمی گذارد می توان استدلال کرد که رویکردی باید تجویز گردد که این بحران به همان اندازه که در سطح ملی مورد آنالیز قرار می گیرد در سطح بین المللی نیز مورد آنالیز قرار گیرد.

با این حال، استفاده منظم از رئالیسم به درستی تعریف شده، این واقعیت را می پذیرد که حتی اگر کسی به شدت بر منافع ملت خود متمرکز گردد و بسیاری از فرضیه های نئولیبرال ها را رد کند، محافظت از این منافع ملی در مواقع یک بیماری همه گیر جهانی نیاز به سیاست هایی دارد که تشخیص دهد بیماری همه گیر مسئله ای بین المللی بوده که نیاز به همکاری بین المللی دارد.

*اگرچه شیوع ویروس، روینمودهای رئالیسم و اصل محوری این مکتب یعنی خودیاری را در کانون توجه قرار داده است، اما نواقص رویکرد رئالیسم را که مبتنی بر امنیت دولتی با موضوع امنیتی نظامی است را نشان داده است. شیوع ویروس همچنین نشان داد که اقتصادهای نظامی نیز قادر نیستند امنیت ملت ها و دولت ها را در دوره پسا کرونا حفظ نمایند. نظر شما در خصوص این چیست؟

ما نباید به بیماری همه گیر کرونا ویروس نیاز داشته باشیم تا بدانیم که امنیت فقط نباید از نظر نظامی تعریف گردد. هیچ چیز برای امنیت مردم نسبت به سلامتی آنها ذاتی نیست (و داشتن منابع پزشکی و مالی برای اطمینان از سلامتی آنها). شاید ویروس همه گیر فعلی بعضی دیگر از مردم را به این حقیقت ترغیب کند، اما گرایش به فکر امنیت ملی از نظر نظامی بسیار قوی است، تا حدی به این دلیل که عناصر امنیت ملی دولت ها تمایل دارند درگیر مسائل نظامی شوند.

*اگر بپذیریم که نظم جهانی پساکرونا، نسبت به نظم فعلی متفاوت می باشد آیا این تغییرات، ساختاری و اساسی خواهند بود؟ کدام مفاهیم تغییرات اساسی را تجربه خواهند کرد؟

همانطور که اشاره نمودم، من فکر می کنم هر تغییری که رخ دهد، اساسی تر از تقویت تغییرات در حال اجرا نیست. با این حال جالب خواهد بود تا ببینیم که آیا نگرش در خصوص نقش مورد نیاز دولت در پاسخ به چیزی مانند یک بیماری عفونی تغییر می نماید یا خیر.